Czasami jest tak ciężko, przełknąć ślinę, nie wspominam o całym posiłku. Mamy różne napięcia w sobie i ściskania, że aż dusi i tak strasznie chce się płakać, ale nic, zanosimy się, wyjemy. Gdzie jesteśmy, gdzie ty jesteś, że cię nie ma, mam. Walnąć trzeba wtedy. Dziś mam lepszy dzień, dziś jestem pozytywnie zasmucony. O tyle, o tyle, o tyle dobrze. Przenoszę słuszność moich problemów na wady i zalety, o tyle źle, że na twoje wady. Czasami się tak boję.
Liczydło
Już prawie przyzwyczaiłem się do życia, do tego, że trzeba sobie radzić ze wszystkim, umieć z każdym rozmawiać, zrozumieć, że nie należy czegokolwiek się spodziewać po kimś. Nie można wymyślać osób w głowie, dodawać im cech, które powinni mieć, albo oszukiwać się, że są w stanie zrobić dla mnie, to co ja mógłbym dla nich zrobić. Nie należy za dużo wymagać, od siebie trzeba wymagać siebie, a od innych innych. Potem się tworzą zawody, od których może pęknąć czaszka, od których nie można się uwolnić, z którymi ciężko sobie poradzić, których najbardziej wyrozumiali nie potrafią zrozumieć, i w ogóle smutno, żałośnie. Ludzie modlą się tak, jak nauczyli się, będąc małymi dziećmi. Albo wcale się nie modlą. Ciężko liczyć na siebie, na kogoś, liczyć niepoliczalne, kiedyś wystarczało liczydło, a teraz kalkulator z logarytmami to mało. Najcenniejszą wiarą jest wiara w samego siebie, wiara w innych jest bezcenna.
Nonstop, gruszka
Drugi hałas to sposób na pierwszy, nie sposób się oprzeć, nie dlatego, że się lubi głośno. Spiesz się nic nie robić, spóźnij się z czymś ważnym. Oddaję to co mam, śmieszne, każdy może, wyrzucając mam więcej niż wcześniej, śmieci oddychają, zabawne, staram się skłócić jedną stronę i pogodzić wszystkie inne, zawsze jakaś część jest najgorsza, głupsza, przerażające, jak łatwo oceniać, możliwe, a jednak, prawdopodobne, a jednak nieprawdziwe. Gdyby mieć dwa owoce, pierwszy to zawsze gruszka, drugi to zawsze coś nowego, gruszka bardzo smaczna. Albo nonstop myśleć kolorowo, przed lustrem się afirmować, mówić sobie, jestem fajny, i być fajnym.
Uwięzione pranie
Smutne są sny o radości, i o smutnym też, o ukrytych. Ubrania zaczynają przypominać kogoś w sensie dosłownym - i lepiej, aby w przenośni też. Odlatujemy dziś w środku nocy, zostawiamy tu zapalone żyrandole, niedojedzone jedzenie, nieprzewietrzone powietrze, uwięzione pranie, nie wyschnie, bezpański pies nie szczeka. I tak na końcu zostaniesz sama, trochę już kończy się świat, trochę za mało, za mało, za mało. Kupna, sprzedaże. Do opisania tylko opiłkami słów, uczuciem bardziej niż są treścią, uchwycają i ja też uchwycam. Najukochańsza siostra. Kremowy pokój, ciężkie powietrze, czasami łatwiej zwymiotować niż nie, gdzieś tam daleko medycyna, za dwa tygodnie, i muzyka, i marzenia, i przyjaciele. Latające nad nami roztocza, słowa, których jeszcze nie ma. Choruję na brak tego, czego mi nie potrzeba. Niwea.
Siódme koty
Bilet ulgowy, pociąg osobowy, siódme koty, atlas soboty, jesteś niezwykła, zwykłą być nie zwykłaś. Choć chodź, choć jedz, rób, choćkolwiek. Bylebyś sobą zwykła, nie zwykła. Zobacz ile nie widzisz, wiedz, po trochu, po zytywnie. Rozdrapuj do bólu, do zeszycia, o rany, o ludzie. Możesz bić alarm i rozpowiadać dookoła, zielono, zielono.
Miron Białoszewski
Jak to powiedzieć
między tymi blokami
między kwaczącymi dziećmi, wronami
i się zwleczeniami
parę osób
mały czas
tu dech
tu strach
tu cho cho cha
i tyle
ho!
ho! szpital, będziesz się leczyć, ho! szpital, będziesz się leczyć, twoja głowa będzie coraz lżejsza i lżejsza, twoje oczy będą takie jasne, takie jasne i piękne, twoja głowa staję się coraz lżejsza i lżejsza, twoje oczy stają się takie jasne, takie jasne i odważne, jeszcze nikt tak nie zdrowiał jak ty, jeszcze nikt tak nie zdrowiał jak ty.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
