Ludzie zapomnom

Ludzie zapomnom, zapomnom wszystko. A coś, w co się chce wierzyć - w głębi - będzie pamiętać, będzie temu czemuś smutno, o tak bardzo smutno, ale to coś wybaczy, zrozumie, że się tego czegoś, jegoś wstydzi.
Ludzie zapomnom, a on kiedyś nagle zrozumie, że ludzi pamiętał, a zapomniał o człowieku w sobie, który mocno pragnął, pragnie pogadać z tym czymś, z tym kimś.